نامه ای از طرف یک دریانورد ایرانی که تجربه عبرت آموزی بر روی یک کشتی خصوصی داشته:

 

نقل قول:

سلام خدمت تمام دریانوردان زحمت کش و عزیز
خواستم اتفاق پیچیده ای که برام پیش اومده بود روی یه کشتی، و چند ماه طول کشید تا فراموشش کنم رو براتون تعریف کنم
من سینیور آفیسر یکی از شرکت های بزرگ ایرانی هستم که طبق روال رایج، رفتم روی ناوگان یه شرکت خصوصی، کاری که شایع و رایج هست.
کشتی توی یکی از بندرهای شرق آسیا بودش، و چند تا سینیور آفیسر ایرانی جوین کردیم به کشتی، بعد از چند ماه دو تا مشکل اساسی برای ما پیش اومد، یک اینکه بخاطر کرونا پیاده شدن از کشتی میسر نبود، و دو اینکه اون شرکت نامحترم حقوق پرسنل رو پرداخت نکرد، حال اینکه حقوق خارجی ها بصورت نقد و سر وقت پرداخت میشد
من با افسر ITF اون کشور تماس گرفتم، قول پیگیری داد و گفت با ایجنت شما تماس میگیرم و حلش میکنم. اما فرداش که بهش زنگ زدم، با نهایت بی شرمی شروع به داد و بیداد کرد و گفت من نمیتونم پیاده اتون کنم و حقوق شما به من ربطی نداره. معلوم نشد بین اون و ایجنت چی گذشته بود.
بعد از اون شد که شروع کردم به ITF لندن و هر چه انجمن حمایت از دریانورد ها بود، یکی یکی زنگ و ایمیل زدم.
همه ی اونها مجدانه قول پیگیری میدادن اما هیچ کاری از پیش نمی رفت. برای پیاده شدن، بهانه ی کرونا رو می آوردن و در مورد حقوق هم هیچ کاری پیش نمی رفت.
از اون جایی که، بخاطر اینکه اون کشور به قرنطینه کامل رفته بود، افسر ITF بهانه میاورد که نمیتونم بیام روی کشتی.
با سفارت ایران توی اون کشور تماس گرفتم و بعد از کلی دردسر تونستم شماره یکی از مسئولین ایرانی رو گیر بیارم. اونها هم پیگیری کردن و جلساتی رو با مسئولین بندر گذاشتن که روند کار رو پی بگیرن و برای پیاده شدن ما یه سری اقدامات رو به جلو رو انجام دادن. از جمله درخواست از وزارت بهداشت برای تهیه پروتکل برای پیاده کردن ما.
اما دوتا مشکل هنوز پابرجا بود، یک اینکه پروسه پیاده شدن خیلی فرسایشی بود و دو اینکه حقوقی پرداخت نشده بود.
با دفتر انجمن ایران تماس گرفتم، و فقط و فقط هدفم گرفتن مشاوره بود. وقتی داستانم رو گفتم، مسئول رسیدگی به شکایات بر افروخته شد و با نهایت عصبانیت گفت:”پس افسر ITF چه کار میکنه اونجا؟ صبر کن کاری کنم که فردا چهار دست و پا بیاد کشتی شما” بعدشم شماره مسئول ITF خاورمیانه رو بهم داد که باهاش تماس بگیرم که کارم زودتر پیش بره. برام خیلی جالب بود، ساعت یک شب به وقت محلی رئیس ITF خاورمیانه که قرار بود باهاش تماس بگیرم، خودش به من پیام داد گفت در جریان کل کار ها هستم، فردا افسر ITF با شما تماس میگیره و مشکل شما رو حل میکنه.
(تمام چت ها و مکالمات با انجمن ایران و لندن و خاورمیانه موجود و میتونم براتون ارسال کنم)
فردا صبح افسر ITF بهم زنگ زد و خیلی با ادب اول گفتش که من تلفن رو روی شما قطع نکردم و از اون موقع تا الان پیگیر کار شما بودم (یک ماه گذشته بود و هیچ کاری نکرده بود) و قول داد که کار ما رو انجام بده. از من کانترکتم رو خواست و با مسئولین شرکت تماس گرفت. همون روز از طرف مدیرعامل شرکت کلی تحدید شدیم که بیاین ایران زندانیتون میکنیم و…
فردای اون روز ایجنت ما رو صدا کرد و از کشتی پیاده شدیم و رفتیم دفترش و حقوق رو گرفتیم
چند روز بعدم بلیط گرفتن و با کلی پروتکل اومدیم ایران.

این سرگذشت رو گفتم که دریانوردهای دیگه، اشتباه منو دچار نشن، یک با کمپانی ها قرارداد سفت و محکم ببندید و هر شرکتی رو نرید، و دو اینکه هر دریانورد باید عضو یه انجمن صنفی باشه.
من فکر میکردم مشکلی که حتی به سازمان ملل هم درخواست کمک فرستادم، و جوابی نیومد، سندیکای ایران هرگز نمیتونه کمک کنه، حال اینکه اصلا عضو سندیکا نبودم ولی در عین ناباوری انجام شد.
دوستان نمیشه بیرون میدون ایستاد و تماشا کرد و انتظار داشت همه چیز درست بشه.
مشکلات صنفی، باید از طریق همین سندیکا حل بشه.
به‌هر کدوم از ارگان های بین المللی که ایمیل میزدم، اول میپرسیدی یا توی فرم سوالشون این بود که:آیا عضو سندیکای هستید؟ و برای اونها هم مهم بود. چون نماینده اونها در ایران، انجمن صنفی هستش.